قالی کردی به قالیهای روستایی و شهریای گفته میشود که در کردستان، عمدتاً در قرن هجدهم میلادی و اوایل قرن نوزدهم بافته شده است. کردستان استانی در غرب ایران است که با استانهای متعدد ایران مرز مشترک دارد. تقریباً تمام فرشهای کردی به قبل از قرن بیستم مربوط میشود. قالیهای کردستان در ابتدا مطابق سنت عشایری بافته میشد، اما به تدریج کارگاههای متمرکزتری برای تولید فرشهای نفیس صادراتی نیز برپا شد. فرشهای کردستان در میان منسوجات و دست بافتههای اعلاء کردی نمونهی بینظیری از رنگ و طرح کردی به شمار میآیند. مشخصهی بارز فرش کردستان طرحهای هندسی افشان بینظیری است که غالباً بر مبنای نمادهای پیچیدهی زبان کردی ترسیم شده است. فرش کردی جایگاه شاخصی در میان فرشهای دستبافت ایرانی دارد و بسیاری از قالیبافان و طراحان کرد معانی نمادین را در میان تار و پود قالی جاودانه میسازند. یکی از مشهورترین نقشهای قالی کردی فرش باغی کردی است که تصویری از یک باغ سنتی ایرانی را از ارتفاع بالا نشان میدهد. منابع آب، توپوگرافی، تراکم و شاخ و برگ درختان هماهنگی چشمنواز و بینظیری را در این طرح سراسری زیبایی ایجاد کرده است که از همان بدو پیدایش، یعنی از قرن هجدهم میلادی تا به حال طرفداران بسیاری در سراسر جهان داشته است.
فرشهای کردی نیز مانند اکثر فرشهای عشایری و روستایی ایرانی دوامی باورنکردنی دارد که آن را در برابر پوسیدگی و ساییدگی و استفاده روزمرهی مربوط به کوچهای طولانی مقاوم ساخته است. چلهی فرش دستباف کردستان معمولاً با پشم ضخیم کشیده میشود و فرش نیز با گره دوگانه بافته میشود. چنین ساختار محکمی باعث شده است که بسیاری از فرشهای کردی در برابر گذر زمان تاب بیاورند و امروزه قابلیت عرضه به عنوان یک اثر هنری در وضعیت عالی را داشته باشند.
یک دیدگاه