شاخصترین ویژگی فرش دستبافت بلوچ نقشههای چشمنواز آن است که از تکرار ردپای شتر یا ترنجهای گلابیشکلی تشکیل میشود که حاشیههای هندسی گرداگرد آنها را فراگرفته است. نقشه فرشهای بلوچی بسیار پیچیده و از نوع هندسی است و عمدتاً، به ویژه در استفاده از موتیفهای گل از سبک ترکمن وام گرفته شده است. فرش دستباف بلوچی کیفیت اعلاء و دوام بسیار بالایی دارد. فرش بلوچی معمولاً کوچک (دو در سه یا چهار در شش پا) است. البته فرش بلوچ در اندازههای بزرگتر نیز بافته میشود، اما یافتن این فرشهای بزرگ دشوارتر است. قالی تمام شده تقریباً چهارگوش است. آبی یا قرمز تیره در تضاد با لکههای سفید، زرد و نارنجی ترکیب رنگ خیره کنندی را ایجاد میکند. آبی پخته و پررنگ، رنگ غالب فرشهای دستباف بلوچ است و عاجی به عنوان رنگ متضاد به کار برده میشود. فرش بلوچ از پشم نرم بافته میشود و بافت نازک و منسجمی دارد. خاستگاههای اصلی فرش بلوچ عبارت است از:
- قبیله تایمانی افغانستان
- قوم بلوچ ایرانی
دارهای فرش بلوچ ایرانی با پنبه یا پشم خاکستری زده میشود. پشم بز نیز برای کشیدن تارهای بسیاری از فرشهای بلوچ به کار برده میشود. فرش بلوچ از پشم نرم و معمولاً شل بافته میشود و رنگزاهای قهوهای یا سیاه خورنده به آن رنگ میدهد. بافندگان فرشهای بلوچی تقریباً به صورتی انحصاری از گرههای ایرانی نامتقارن استفاده میکنند. این گرهها کوچک هستند و محکم با شانه به پایین فشار داده میشود.
یک دیدگاه